Total Pageviews

De evolutie is niet te stoppen? Of toch?

De evolutie is niet te stoppen? Of toch?

Sunday 28 February 2010

A bridge too far...

Aangezien de regen, en vooral de door ons aller Sabine voorspelde storm, mij aan de schermen en hometrainer gekluisterd houden, de laatste blog van februari 2010. Dromend van een zwoel balkon in de Balkan. Echter blijft dat misschien enkel bij dromen. Who knows?
Nu "the band of brothers" is moeten terugtrekken uit Nijmegen, daarbij een mislukte "Market Garden" achter zich latend, enkele bespiegelingen over een andere brug. U raadt het al: ons aller Lange Wapper.   Ik woon wel niet "in't stad", maar maak toch vrij frekwent gebruik van de ring rond Antwerpen en de Kennedytunnel. Dus meen ik dat het mij kan toegestaan worden om enige inbreng te doen  in het debat. Niet dat het iets zal uithalen, verre van, maar soms moeten we iets van ons afschrijven om het beter te kunnen relativeren. Vooral tijdens het bijna dagelijks stilstaan in "de Kennedy". Al luister ik dan ook graag naar de Strangers én hun mening daarover. Nog beter relativerend.
1. "De Antwertpenaar heeft zich uitgesproken tegen de Lange Wapper". Ik ben geen wiskundige en dit vraagstuk is dus nog steeds niet opgelost voor mij: Hoeveel "Antwerpenaar" zit er vervat in 60 % van 30 %?
Als ik het probeer te vereenvoudigen dan hebben 18 op 100 Antwerpenaars zich tegen  de brug getoond. Hoera, driewerf hoera: de democratie heeft gezegevierd. Aan de hand van deze ploste opwelling van democratische inspiratie bij de stemmende en niet-stemmende politici is, er een duiveltje in mij opgestaan. Eén van de zovele. Dat duiveltje zegt, en aangezien hij dat zegt kan er geen fatwah tegen mij persoonlijk uitgesproken worden, de politici willen die brug niet! Er is gewoon geen geld voor. Divine et impera. 
2. Geen geld en niets nieuws onder de zon: de Kathedraal. Waarom heeft die maar één torenspits? Juist: geen geld meer. Niet getreurd fiere Antwerpenaar. Zelfs met één torenspits blijft het een indrukwekkend Gotisch kantwerkje. En, by the way, ook de Manablussers hebben hun torenspits, om dezelfde redenen niet kunnen afbouwen. Gelukkig maar, gelet op de instabiliteit van de ondergrond en de huidige barsten in de toren. Door het afschieten van de Lange Wapper brug is er een unieke kans voorbij gegaan om zich naast Parijs, Londen, Sydney te hijsen. Maar zoals, vanmorgen gezegd bij lieftallige Indra in de Zevende dag: het laatste woord is nog niet gezegd. Het eerste woord is ondertussen wel vijftien jaar geleden gezegd. Hoeveel geld is er dan al weggevloeid in de handen van studie- en architectenbureau's. Wiens familie zit daar allemaal in?
3. History repeats itself. Toen de de Spanjaarden hier met hun Bloedraad en Inquisitie  de "ketters" en "heksen" de nagels uittrokken, vierendeelden, radbraakten, verdronken, de duimschroeven aandraaiden, belastingen  verdubbelden, was er ene Willem van Oranje die vond dat het tijd was om zich van dat juk te ontdoen. Wat deden de Vlaamse politici, die er belang bij hadden, Egmont en Hoorn uitgezonderd (maar hun hoofd rolde, roodgetint, op de Grote Markt in Brussel)? Oeverloos discuteren en vooral: niet beslissen. Vooral niet beslissen. Uiteraard zat er in dit proces ook een godsdienstige componente. Maar, zoals gezegd, geen fatwah voor mij. 't Lijkt er wel op dat de huidige politici genetisch gemanipuleerd zijn met de genen van hun hierboven geciteerde voorgangers.
Maar nu begint "The Search" op Een. Een lekker oorlogsdrama in zwart-wit met Montgommery Clift. En aangezien "mannen van Mars komen" ga ik er graag even naar kijken. Vanop mij hometrainer. Konditie van het lichaam moet ook onderhouden worden. Niet alleen de geest, want dan zijn we geen Mens Sana in Corpore Sano.
Take care,
See you.
Louis
28.02.2010.
      

Friday 26 February 2010

Luctor et emergo, deel twee.

De foto is dan toch op de plaats geraakt waar ze hoort: bij de tekst. Meteen ook een zicht op het staartje. Als het een uitgelokte dood is dan begrijp ik het doel niet. De boer die zijn kippen wil beschermen? Er zijn  echt wel andere manieren. Een irresponsible driver? Young or old doesn't matter. Maar... nog erger dan. Ik heb geen enkele idee. Vind het alleen ontzettend jammer. De natuur heeft het in dit corrupte land al zo moeilijk. Laten we hem dan ook beschermen. Liefst met z'n allen. Maar da's een utopie. En Thomas Morus is ook geen natuurlijke dood gestorven. 
See you,
Luigi. 

Het eenzame vosje stierf een eenzame dood...

Thursday 25 February 2010

Foxie Foxtrot zal nooit meer "dansen"...

In afwachting dat Phara haar zoetgevooisde stem over dit getormenteerde (Lange Wapper VII, onderzoeksrechters die hun werk niet doen, investeringen NMBS die in het niet verdwijnen onder de "schoepen" van de treinwielen) landsgedeelte laat galmen, nog maar wat experimentele blog-activiteiten.

Een paar dagen na "dieren in nesten" zag ik dit vosje. Dacht dat ik het nog kon helpen, maar de rigor mortis was onherroepelijk. Had zo graag het leven terug ingeblazen. Maar ik ben nu eenmaal geen god. Deze jeugd was voorgoed kapot gemaakt. Door boer of automobilist? Wie zal het zeggen? Wie maalt er om? Moest onwillekeurig terugdenken aan de file op de E411.

Lezers zullen misschien niet gelukkig zijn met deze foto's maar aan dit moderne leven, waar men veel oppervlakkig weglacht, is steeds een keerzijde.

't Is ondertussen tijd geworden voor Phara en Lieven. Jaja, ook een man presenteert dit programma. Vraag mij af waarom het dan niet "Phara en Lieven" noemt. Discriminatie van de man misschien? 'k En zou het niet weten. Als ik het al zou durven bevestigen.

Take care.

See you.

Pericles.

The tears of a clown...

Zoals beloofd wat woorden, en tranen. Al is het slechts een schilderijtje, klein maar fijn. Gelukkig niet in de realiteit, wel op "Canvas". Echter is de werkelijkheid nooit ver weg van fictie in deze. Na mijn blog van gisteren mocht ik de gewaardeerde telefonische reactie ontvangen van een vriendin. Met een terechte vraag wie ik nu eigenlijk was: Pericles, Luigi of Louis. Aangenaam verrast door de reactie, maar toch even met mijn mond vol tanden over de vraag, en vooral het antwoord, was ik even sprakeloos. Niet van mijn gewoonte. Wou onmiddellijk een antwoord geven, maar vond dat ik er toch even moest over denken. Hier dus mijn antwoord: eigenlijk alle drie.


1. Pericles in Griekenland: één van de grondleggers van de democratie, maar uitgestoten door de bevolking. "Ostracisme" weet je nog? En toch teruggeroepen. Daarmee de Gouden eeuw van Athene verderzettend.


Nu weet ik wel dat democratie een relatief begrip is. Toen al. Immers vrouwen hadden geen stemrecht (oei!). Al konden de hetaeren, public ladies of stoeipoezen, wel onrechtstreeks aan de besluitvorming deelnemen... Door het manipuleren van hun klanten...De geschiedenis herhaalt zich steeds opnieuw en opnieuw.

Jammer dat de moderne man nu moet boeten voor die "verwaarlozing" van de vrouwen. So be it. Vrijheid komt nooit vanzelf. Altijd "collateral damage" in een vrijheidsstrijd.


2. Luigi. Mijn vrienden sportkotters, anno 1970, vonden dat ik maar een saaie persoon was op gebied van meisjes versieren. Toen al. Ze konden natuurlijk niet zien dat ik "back home" een vriendinnetje had. Dalida, god hebbe haar ziel, zong toen uit volle borst Gigi l'Amoroso. Met de heerlijke fantasie van de sportkotters was de overgang vlug gemaakt. Maar ook Gigi ging en kwam terug. Wetend waar zijn echte thuis was. Dus als ik zou moeten kiezen tussen Pericles en Luigi...'k Zou het niet weten. Luigi doet mij ook steeds terugdenken aan die "gouden" tijd.


3. Louis: zo ben ik geboren en zo zal ik sterven. Een complexe persoonlijkheid. En een Kreeft.


Conclusie van het voorgaande. Ik behoud de drie namen in deze blog. Aan de lieve lezers en lezeressen de keuze hoe zij mij zien. Ik zal hun keuze zeker respecteren.


Mijn stemming van de dag zal dan wel bepalen wie ondertekent. Uitzonderlijk vandaag doen ze het alledrie.


Nu dit luxe-probleem voor mij opgelost is, ga ik met twee hele dikke vrienden, "vrienden tot de dood ons zal scheiden", wat in de tuin werken. Spring is coming... Soon. Let's enjoy it together.


Take care,


Louis/Luigi/Pericles.

Wednesday 24 February 2010

Een gedichtje...

FILE
Op de E 411
Het gaat als vanzelf
Dode dieren langs de weg
Een patrijs hier, een vosje daar, een das ginder
Moet dat steeds opnieuw? Met die verkeershinder?
Waarom kan ik hier verdorie niet weg
Het rijden begint terug als vanzelf
Na de file op de
E 411

Louis
23 maart 2007.

Over vriendschap met een goedlachse lente

Na het lezen van de laatste blog van mijn vriend en "ras" (Kreeft)-genoot Marco Polo, onderneem ik opnieuw een poging om wat te bloggen. Alle goede dingen bestaan blijkbaar uit drie. Dit wordt dus een derde keer dat ik mijn gedachten en foto's de wereld instuur. En nu de lente zich duidelijk laat voelen, niet in zonne-uren, enkel in temperaturen, kan ik ook niet achterblijven om dit medium te gebruiken. Niet mee vooruitgaan is tenslotte stilstand en dus achteruitgang.
Vandaag op de radio: mensen tussen vijftig en zestig worden terug zeer tevreden en goedlachs.
Gaan dus terug naar het plezier van de jeugd... 't Is maar wie het zegt en hoe men het beschouwt. 't Zou ook Alzheimer's Disease kunnen zijn... We noteren in ieder geval die uitspraak. Of ze waar is kan ik pas beoordelen als ik buiten die categorie zal vallen...Kortelings...
Om wat lezers, en vooral lezeressen, te vergaren, zal ik ook summiere reclame maken voor mijn blog bij kennissen en vrienden. Ik wacht dus graag op jullie eventuele reacties, want voor mezelf schrijven, doe ik niet zo graag. Het "zich-nuttig-voelen-syndroom" van de man...Begrijp je?
Uiteraard zal ik de confrontatie niet schuwen. Eén van de vier grontwettelijke rechten van de "Belg" (What's in a name) is het recht op vrije meningsuiting. En daar zal ik gulzig gebruik van maken.
Zo, deze poging zit er alweer op. Ga nog wat foto's selecteren om ze wereldkundig te maken. Uiteraard met respect voor de privacy van de modellen...
Maar ook met de belofte dat ik vlug zal terugkomen op mijn blog.
Luigi, vroeger L'Amoroso genoemd...Vroeger! De gouden, wat zeg ik: de platina-tijd van het Sportkot. Toen de wereld nog aan onze voeten lag, we nog geloofden in de Liefde tussen man en vrouw, alles mogelijk was... Dachten we...
24 februari 2010.