"Als je echt van iemand houdt...

...vergeef je hem zijn fouten". Een uitspraak van Kurt Wallander uit de gelijknamige televisieserie. Zaterdaglaat. Ik schrijf hier maar kort over. De zon schijnt en de lucht is blauw. En 't is nog warm ook. Ik moet dus naar buiten. Maar ik wil dit citaat niet vergeten. Het staat in schril contrast met uitspraken van iemand die ooit beweerde dat ze echt van me hield. Maar dan plots "niet meer genoeg van mij hield om me mijn fouten te vergeven". Zoals reeds vroeger gezegd ende geschreven: "Liefde is niet eeuwig". Laat dit een troost wezen.

Morgenavond zijn er wolken voorzien. Dan zal ik "verder uitdiepen". Maar pin mij hierop niet vast: ik leef van dag tot dag.

Take care,

Luigi.

The Circle Game...

Uit de film "The Strawberry Statement". Tekst en muziek: Joni Mitchell (The Circle Game). Vertaling: Roel Van Bambost.

Vandaag nog lacht het kind luid om het wonder van snelle waterjuffers in het riet.
't Schrikt nog voor de bliksem en de donder en 't schreit als het een staartster vallen ziet.

Het kind wiegt weg en weer met de getijden, 't wordt groter met het wassen van de maan.
Eens zullen zijn dromen hem bevrijden van leugens en beloften van weleer.

De seizoenen vliegen weg en weer, de houten paarden gaan op en neer.
Wij draaien op de molen van de tijd. We tollen rond, kunnen niet terug.
Het heden vliegt voorbij. Want het rad draait rond en rond in de eeuwigheid.

Lente komt voor zomer, herfst voor winter. Zestien jaren liepen 't kind voorbij.
Men zegt hem: neem je tijd, het duurt niet lang meer, voor jij het rad vertraagt.
En dan ben je vrij.

Jaren kwamen langs mijn zoon is twintig. Zijn dromen onherkenbaar door de tijd.
Morgen maakt hij nieuwe, mischien betere. De toekomst heeft hem door haar spel verleid...

(Voor mijn kleinzoon Jules. Die ik nooit zal mogen zien...)

Niets is eeuwig...ook de liefde niet!

Gisteren "mocht" ik nog eens getuige zijn van een beachvolleybaltornooi. Niet dat een aantal deelneemsters mijn  aanwezigheid op prijs stelden...Discriminatie van de man is nooit ver weg in deze. Anderzijds denk ik dat ik nog altijd een vrije Vlaming ben en zelf mijn weg mag bepalen waar ik ga of sta. Maaseik dus. Geboorteplaats (?) van de gebroeders Van Eyck.

In deze turbulente tijden (niets is zeker: Eyafjallajokull, Euro, Hellas, Merkel, Golf van Mexico, familiale banden in Vlaanderen, enz, enz...) hield ik er toch aan een fotografische fietstocht te maken door Maaseik. Niet voor niets één van de twee volleybalhoofdsteden van Vlaanderen.

 In navolging van Antwerpen... Maar da's van lang geleden.  En dus een zekere band met de schrijver dezes. Al was het maar omdat hij er één van zijn eerste, zeer vroege, links-rechts-jump-volleybalpasjes plaatste. In het college van Maaseik. Waaruit Noliko is voortgekomen. Maar goed: da's geschiedenis. Misschien vandaar mijn passie voor deze tak.

En daar in Maaseik de Bokkerijders nooit ver weg zijn, voelde ik totaal geen schuldgevoelens om mijn zeer gesmaakt tochtje door deze speciale stad te maken. Al was die vervelende Noordooster in één richting (gelukkig!) niet echt aangenaam. Maar in deze koude lente mag dat nauwelijks vernoemd worden. De zon was er ook. Soms achter de wolken. Al kwam zij er wel atijd terug "van achter".

Het was trouwens een grote eer voor mij om dezelfde ruimte te mogen innemen waar onze "geliefde" koning Leopold I het standbeeld van de gebroeders heeft ingehuldigd. Een koning die niet echt een "Belg" was en ons werd opgedrongen door de vreemde mogendheden. 

 

En wat zou Maaseik zijn zonder de Maas? Gewoon een eik. Niet dat ik een eik niet waardeer. Eén van de leverancier van zuustof aan deze bedreigde aarde. Maar de twee bij mekaar...Zeker leuk.

Op de Markt van Maaseik is het zo mogelijk nog leuker. En deze foto van de waterpomp kon ik niet laten voorbijgaan. Er zijn vier waterpompen hier, maar slechts één brengt lentegroen en "eeuwig" lila samen. Of is het mauve? Die mocht ik u niet onthouden. Hoop dat u ze ook leuk vindt. Begin mij stilaan te realiseren dat deze blog ook geschreven wordt om de eenzame momenten op te vullen. Maar da's misschien "Sign of the times"?

Whatever, het moderne Maaseik heeft ook "iets":

Tot slot wil ik eindigen waarvoor deze trip naar Maaseik ondernomen werd: het beachvolleybal. Waar ik, hoe dan ook, nog een tijdje emotioneel zal mee verbonden blijven. No matter what. Pijn of niet. Al ben ik zeker geen voorstander van S.M. Verre van. Maar: 't is wat het is...In't Engels: So be it.

Het beachvolleybal dus:

Niet een  sporttechnisch hoogstaande foto maar het is een goede "inkadering". Moet tenslotte werken met een eenvoudige "Coolpix". Geen nood: er is verbetering in zicht. Ben blij dat ik het "allemaal" gezien heb. Ondanks de discriminatie. Dacht dat dit alleen tegenover allochtonen mogelijk was. Maar ook vaders hebben er een begrip van. So be it.

Take care.

Luigi.  

Airbus A330.

Nederland is alweer in diepe rouw. Na de moorddadige aanslagen van de laatste jaren éénenzestig Nederlandse doden in deze vliegtuigcrash. Eén overlevende. Als je de brokstukken ziet: ongelooflijk. Een jongentje van negen. Wellicht vader, moeder, zusje of broertje kwijt. Heeft het leven dan nog zin? Hoe kan god zo wreed zijn?

Als hij bestaat tenminste. Maar op deze hemelvaartsdag daarover geen verdere commentaren.

Hoe is het in "godsnaam" (alweer hij?) mogelijk dat op een normale dag een dergelijk, zeer modern toestel kan crashen? Bijna normale zichtbaarheid, toestel nog geen jaar oud, modernste begeleidingssystemen...Waarom worden de levens van al deze mensen, en hun families, verwoest? 't Zal wellicht weer een "fout van de piloten" zijn. Laat ik ook hier maar verder niet vooruit lopen op het onderzoek van de zwarte, in rood gekleurde dozen. De mensen komen er toch niet meer mee terug.

De scheepsliften van Strépy-Thieu. Megalomaan project "à la chinoise" van de Waalse regering. Mede mogelijk gemaakt door Vlaams "transfert"-geld. Laten we dit niet vergeten bij de komende parlementsverkiezingen. Over de transferten in de klinische biologie en het onderwijs: ook hier verder geen commentaar. De lonen van de politiekers, die blijkbaar niet meer kunnen regeren, zullen door de crisis niet verminderen. Nog minder door deze woorden.

Over de Euro en zijn Griekse "ontvangers": verwezen naar een volgend artikel. De honger knaagt. Een mens, eenzaam of niet, moet nu eenmaal eten.

Take care,

P....Luigi

Pericles is misschien in deze tijden minder aangewezen. Al kon hij d'er echt niets aan doen. (Had toch ook beschuldigingen van "eigen gewin"). Bizar...

Beachseizoen

Na een lange winter, die maar niet wil ophouden, in Spanje (??) sneeuwde het eergisteren nog, is het beachvolleybalseizoen eindelijk van start gegaan. Eindelijk! Nadat Brasilia gemist werd op een stofwolk na, wordt de eerste bal geserveerd in Shangai. The people's republic of China... Geen verwijzingen naar de mensenrechten en de censuur. Enkel de zuivere sport. De eerste wedstrijd is zelfs al voorbij en werd vlot gewonnen van een Portugees duo. Op dit ogenblik spelen Lies en Lies tegen de 17e gerankte Amerikanen Hanson en Rutledge. Kan dus nog geen standen geven.

Ik weet dat vrienden en vriendinnen zullen zeggen dat ik "het" moet loslaten, maar dat gaat niet. Eerstens heb ik zelf dertig jaar zaalvolleybal gespeeld, en tweedens , eigenlijk nog belangrijker dan het eerste (veel belangrijker): het gaat hier over mijn dochter. Waar ik meer dan twintig jaar voor gezorgd heb. Daar kan niemand iets aan veranderen. Dat er "belanghebbenden" zijn die graag de relatie verstoord zien, kan ik begrijpen. Niet goedkeuren, wel begrijpen. Maar doet niets af aan de geschiedenis.
Met excuses voor de slechte kwaliteit van de foto uit Shangai, maar ik heb ze via-via hier gekregen en ben niet direct een PC-fanaat die zoiets kan corrigeren. Uw voorstellen voor verbetering zullen dus zeer welkom zijn. Zo "dominant" ben ik dan ook weer niet dat ik goede voorstellen naast mij zou neerleggen. Waarvoor alvast dank.
Vervolgt.

Take care,

Louis. 

Grieks tragedies...

Voorgaande foto's om te bewijzen dat ik niet destructief ben ingesteld! Wat andere belanghebbende partijen ook mogen beweren. De twee tuinbroeders, of zijn het -zussen (heb geen zin om het Groene boekje te raadplegen) waren klaar voor de schroothoop, maar ik heb ze een nieuw leven gegeven. Dat ze nog lang mogen delven in de aarde, in het zweet hunner aanschijns. Meestal is dat zweet wel van mijn eigenste ikzelf, maar het kan alleen maar prettiger zijn om met deze "reborned" de aarde te beroeren en er nog creatief mee om te gaan. So far, so good, dit weeral geheel terzijde en niet relevant voor de huidige periode in onze "samen"-leving. Ook de winter blijkt "reborn" te zijn en de spades mogen nog even rusten.

In onze "facebook" samenleving is niets meer wat het geweest is. Welk houvast is er nog? De kerk: twijfelachtig. De politiek: twijfelachig. Het gezin: juist. Advocaten: zeker. De Euro? Was nochtans ingevoerd om ons zekerheid en stabiliteit te geven. Ondertussen betaal ik bij de bakker wel meer dan 100 Bef voor drie picolo's, een lang grof vierkant brood en één ronde koffiekoek met rozijnen...Omgerekend uiteraard. In de marge wil wel nog aanstippen dat die picolo steeds maar kleiner wordt, het brood steeds minder weegt en de koffiekoek blijkbaar uitdroogt terwijl je het in je mond steekt...Over de theekoeken, wiens middellijn meer dan gehalveerd is, maar verdubbeld in prijs, schrijf ik hier geen kwaad woord. Leuk als de bakkers vier keer op een jaar met verlof kunnen. Het weze hen gegund. En als de Griekse ambtenaren daarmee hun dertiende en veertiende maand kunnen verdienen zullen de picolo's en de koffiekoek volgend weekend nog beter smaken. Maar belanghebbende partijen zullen mij weeral negativisme verwijten. Waar ik mijzelf de vrijheid geef om dat te negeren. Vraag blijft: hoe ver kan de corrupte politiek nog gaan om dit slavendom in stand te houden?

Er zijn echter genoeg Griekse tragedies in mijn leven, waarom zou ik mij nog druk maken om een echte G.T.?

O ja, er is toch nog een regelmatige standvastigheid in dit "wrongborn" land: de ivoren toren waarin rechters, griffiers en advocaten ronddwalen. En nu de hervorming van het gerecht op de lange baan geschoven is zal een rechvaardige rechtspraak voor "Jan  met de pet" nog niet voor overmorgen zijn. Maar ook Jantje's hoofd dat is ontploft. Miek en Roel kunnen u er alles over vertellen. Zingen.

De zaalvolleybalkampioenen zijn dit weekend bekend geraakt. Waar het volleybal in "mijn tijd" door de media stiefmoederlijk behandeld werd, waren nu alle play-offwedstrijden bij de heren integraal op T.V. Via de rode knop wel, maar goed. Dàt negativisme zou misplaatst zijn. Als men nu nog zou weten dat er ook een dameskompetitie is, dan zal de wereld er nog beter uit zien. Een ongelooflijk beeld zal mijn netvlies nog een tijdje teisteren. De beslissende wedstrijd Roeselare  - Maaseik. Een Maaseik speler (Klapwijk, Nederlands international) slaat bij een aanval op positie 2 de bal, dertig cm. voor het net...op het eigen terrein! De set-up was niet echt ideaal, maar ook niet echt slecht. Kan u zich dit voorstellen? Over Viafara wil ik niets schrijven. Punt. Kan begrijpen dat een coach zich kwaad maakt. On to the beach. Deze week in Shangai.

Maar ik had in één van de vorige afleveringen een stortvloed aan foto's beloofd, dus wil ik eindigen met een foto. Ben nog altijd van mening dat beelden meer zeggen dan woorden. Laat ik dat maar afzwakken tot soms.

 

Take care,

Pericles. Sorry: Louis (belanghebbenden zouden mij een zekere vorm van schizofrenie kunnen toedichten, mag zelf geen aanleiding geven). P.S. de "lengte" van het broekje is bij wedstrijdreglement vastgelegd! Door de "heren" van de F.I.V.B. Leuk. Feministen aller landen verenigt u!

03 april 2010.