Zeven dagen geleden begon de week met "mijn brug te ver": het "kleiduif"-schieten op de houtduif. Deze stand-trekvogel migreert op dit ogenblik van zuid naar noord; Dus alle natuurbeschermers die "zo goed" waren om de vraag van de boeren te beantwoorden en er zondag ll. maar lustig op los knalden, hebben eigenlijk de verkeerde dieren neergehaald. Niet zo moeilijk met een hagelregen dergelijke kleine vogels te raken. Zelfs een halfblinde kan ze raken. Als ik hun slachtoffers tentoongesteld zag hangen, moest ik aan de vleermuizen denken die de boeren in vorige eeuw aan hun schuurdeuren nagelden. Liefst nog levend. Om duivel en boze geest te verdrijven...Of hoe achterlijke motieven worden aanghaald om zichzelf toch maar te rechtvaardigen. Heren boeren: de enige manier om de houtduif onder controle te houden is hun nesten verstoren. En aangezien de duiven die u zondag hebt laten afschieten naar het noorden trekken, zal u hiervan geen voordeel ondervinden. Maar ja, als u ook de vossen laat neerknallen, minimaliseert u de natuurlijke vijand van de houtduif. En verstoort u dus het ecologisch evenwicht. 't Is maar dat u het weet. Als sperwers en buizerds tegen vrachtwagens knallen, is dat niet uw fout. Gelukkig: het koppeltje houtduiven in mijn tuin is ontsnapt aan de hagelregen. Ik gun hun het graantje dat ze komen meepikken van mijn ganzen. Zorg dat ze zelfs meer dan één graantje kunnen nemen.
Volgende brug te ver: Dutroux II. Of moet ik het "Dutroux light" noemen. De blunders van politie en gerecht in de zaak Janssen I, II, III, IV en V. De nabestaanden van de slachtoffers van R.J. moeten nu toch door een hel gaan. Duidelijk: na een ongeval zij er altijd "als-en" en "indien-s". Maar het begint stilaan op een Tantalus-kwelling te lijken. Onderzoekrechters die hun werk niet doen, naijver tussen politiezones. Gelukkig weten we waar onze belastingen naartoe gaan. Om maar niet te spreken over de "Trein der Traagheid" die over de gerechtelijke brug rijdt: procedures die meer dan tien jaar aanslepen. Intussen de frustraties van de betrokken slachtoffers ten top drijvend. Zoals een vooraanstaand jurist het ooit noemde: Kafka en het gerecht: ze zitten in een onverbreekbare symbiose. Maar laten we het houden bij een song van Gery and the Pacemakers: "Behind every storm there's a golden sky". Een schrale troost. Laten we met z'n allen uitlkijken naar die gouden lucht. Al ben ik met een blauwe ook al tevreden.
Midweeks. De nederlaag van onze nationale trots de Rode Duivels. Ze hebben goed gespeeld. Waar. Er is licht aan de horizon. Dickie of "Mijnheer Advocaat" voor de vrienden, al is Johan Boskamp het daar niet mee eens, doet wat hij moet doen. Hoop geven. Als ik een goed raad mag geven aan onze nationale Dick: plaats een volleyballer in het doel. Volleyballers hebben een betere inschatting van de balbaan, plaatsen zich beter, kunnen een bal retourneren, zodat die niet meer in doel belandt. Hebben een snellere reactie. Of laat uw doelmannen meetrainen met een volleybalploeg. Vroeger zei men van een doelman: zij / hij (geen discriminatie. Heb een paar vrouwelijke lezers op deze blog) is klemvast. Staat dit woord nog in de handleiding van de moderne doelman? Nu laten ze toch ook ballen door hun benen en of handen glippen. Akkoord: de ballen komen sneller en wispelturiger dan vroeger. Maar waarom pakt een volleyballer een onmogelijke bal? Omdat ze trainen op snelle ballen. En dat een bal stuit net voor hij door de handen glipt: inschatten balbaan.
Genoeg over dit stokpaardje.
Onze nationale premier Yves Leterme heeft een voorstel voor de individuele staatsschuld. Alles overbrengen naar een Europese "pot" Of zouden we niet beter zeggen "gat". Handig voorstel als je over één van de grootste staatschulden beschikt. En nu het failliete IJsland wil toetreden tot de E.U. moet dat zeker kunnen. Intussen worden we overspoeld door Serviërs en Afghanen waar we 500,00 € per dag moeten aan geven als we ze niet in ons bed kunnen leggen. Met dank aan de rechterlijke macht! Maar gelukkig heeft onze nationale koning Albert II vier van zijn kamers ter beschikking gesteld. You may say I'm a dreamer. (John Lennon). Maar hij heeft het met zijn leven moeten bekopen. Ik herinner mij dat er in Australië en Amerika ooit een stop is gezet op immigratie. Wordt het geen tijd om dat hier te overwegen? We zijn tenslotte niet zo'n grote oppervlakte op de wereldbol. Ook al is die een dorp geworden. Stel je voor dat één van die groepen zich ooit verenigt en hier een machtsovername doet... Niet ondenkbaar met al die percentages van allochtonen. Oei: kom nu toch in de buurt van een fatwah / fatwa. Wat mij naadloos bij de spelling van het woordje brengt. In de nieuwsuitzending van 19.00 u. op één is het "fatwah". In Ter Zake wordt het "fatwa". Wie geeft mij hier zekerheid over? Ik dacht het Groene boekje zal misschien hierover geen duidelijkheid geven. Of er misschien niet in staan. Niets is minder waar. Dus geen dilemma's meer: er is maar één schrijfwijze. Fatwa! Leve het Groene boekje. Ik gebruik dat woord graag omdat ik ondertussen alles weet over familiale fatwa's. Maar hier komen we dan te dicht in de buurt van de privacy. En dat is gevaarlijk. Dus neem ik een andere richting.
Samen met deze zwaan, ga ik op zoek naar rustiger vaarwater. 't Is geen krinkelende winkelende waterding, maar de rimpeltjes mogen gezien worden. Steeds waardig en statig voortschrijdend op het blauwe wateropppervlak. Je mag zeggen dat ik een dromer ben, maar ik hoop dat er ooit een tijd van vrede en begrip komt tussen alle mensen met respect voor de dieren en de natuur. Ongeacht kleur, ras, stand of sexe. Ook tussen vrouw en man. Liefde overwint tenslotte alles. Mocht deze blog daar aan meehelpen, dan was het de moeite waard om er tijd in te steken.See you.
Take care.
Louis.
07.03.2010.
