Total Pageviews

De evolutie is niet te stoppen? Of toch?

De evolutie is niet te stoppen? Of toch?

Thursday 11 March 2010

De lente...of toch bijna.

Zoals vorge keer meegedeeld is het koppeltje houtduiven in mijn tuin aan de hagel ontsnapt. De boeren dienen niet te panikeren: de duiven krijgen hier hun graantje om mee te pikken. Dus laat ze a.u.b. leven. Ze zijn op dit ogenblik hun nesje aan 't verbouwen. Daarmee te kennen gevend dat de lente er zit aan te komen. Metereologisch hebben we die klip al genomen. Alleen wil de noordooster niet mee. Of wacht die misschien op de kalenderdatum? We hebben zo niet veel boodschap aan de "opwarming van de aarde". En aan de massa's sneeuw in  Zuid-Europa en de Verenigde Staten te zien, zal er niet direct een oververhitting plaatsgrijpen. Tenzij er natuurlijk een meteoor uit de ruimte roet in het eten, of brokken in de pap, komt gooien. Want zelfs dat kan nog. Als we ons maar ergens ongerust laten over maken.

Ook al is het 's nachts bibberen "geblazen", overdag tilt de zon de temperatuur toch boven nul. Na vijf jaar volleybal-loos geweest te zijn, tijd om mijn bal terug op te blazen tot de gewenste spanning. Niet te hard voor mijn gevoelige vingers. Dit volleybalproject kadert in mijn algehele revalidatie. En, geloof het of niet, er kwamen zelfs kleine sprongetjes tevoorschijn. Redenen genoeg om ook terug met de looptraining te beginnen. 't Was even wennen aan de snelheid van voortbewegen, maar er kwamen geen struikelpartijen aan te pas. Dus, wie weet, misschien het begin van een zesde volleyballoopbaan. Daarmee de reeks van beroemde heropstarts van sportloopbanen vervolledigend. 
Het tweede luik van de foto, de steun voor de bal, is een verpakking van saké. Rechtstreeks uit Japan. Een lege verpakking... Toen ik de geneugten van familiale banden, en het drankje, nog mocht smaken, heeft Liesbet dit zoet binnenlopend vocht meegebracht van Japan. Zo zie je dat het er op aan komt om te leren leven met de herinneringen. Zingt Boudewijn de Groot immers niet "dat het toch nooit slijt". Helaas is de  inhoud van de doos even miniem als de familiale relatie. Geen verdere bedenking over de teleurgang van  deze banden. Let's concentrate on good news. 

Onze geliefde koning Albert II heeft   toestemming gekregen van de regering om te gaan feestvieren in Kongo. De federale politie heeft in Brussel, alweer, een Kalashnikov gevonden. En om deze triptiek van goed nieuws vol te maken: de dames hebben hun Internationale Vrouwendag gehad. Ik schrijf hier  niet over de vrouwen die in Afrika door rebellen en geregelde soldaten misbruikt worden. Alleen: de geschiedenis herhaalt zich: Berlijnse vrouwen  in 1945 slachtoffer van de Russische "bevrijders". En de geschiedenis verder terugdraaiend, kunnen er zo nog vele situaties genoemd  worden. Alexander de Grote deed het  onder het mom van "inburgering" van zijn leger. Nee, in Afrika zitten de echte slachtoffers van geweld tegenover vrouwen . Onze Westerse vrouwen hebben teveel luxe: overgewicht, dure kleding, tweede auto, een vriendje hier en daar, een tweede woning, al dan niet onder de zon. Wat mij in deze discussies steeds opvalt:   nooit  verwijst iemand naar "het psychologisch geweld van vrouwen tegenover mannen". En dus doe ik het ook niet. De woede van de Internationale Vrouwenbeweging niet over mij halen. 'k Zou niet durven. Er zijn  teveel vrouwelijke rechters in België...En die hebben altijd "moeite" met mij...Of ik met hen. 't Is maar hoe je't beschouwt. Ik wil eindigen met goed nieuws: in september 2010 zullen alle "Vlaamse" kinderen een school hebben...
See you. Take care.
Louis.
11.03.2010.