Total Pageviews

De evolutie is niet te stoppen? Of toch?

De evolutie is niet te stoppen? Of toch?

Sunday 14 March 2010

Chicago...in Bilzen.

Hoeveel Chicago's hebben we hier al gekend? Chicago aan de Maas? Aan de Zenne? De Samber? De Dijle? Hoeveel Belgisch stromen ontsnappen aan dat predikaat? De Leie misschien? Voorlopig. 1302 is al zo lang geleden. De IJzer? Maar die heeft dan weer een andere geschiedenis van geweld en witteboordcriminaliteit. En nu dan: het o zo vredige Bilzen... Brussel, Antwerpen, Charleroi, Luik. Nog te begrijpen. Maar Bilzen? En de aanleiding was alweer een echtelijk drama. Misschien nog niet eens een misdadiger. Waarom slaan de stoppen door van een persoon, in die mate dat hij zijn eigen zoon doodt en op een agent schiet? Akkoord, leeuwen doden soms ook hun jongen. Jaloezie of honger laat ik maar in het midden. Zijn we dan echt niet beter dan sommige dieren? Bilzen is helaas geen unicum. En het is ook geen "voorrecht " van mannen. Getuige de vrouw (Lhermite) die haar vijf kinderen met het mes, en dus in koelen bloede, doelbewust, de keel oversnijdt. Lhermite haal ik maar aan om de feministen de mond te snoeren. Ik hoor die al zeggen "'t is weer een man". Ook op Venus worden er slachtoffers gemaakt, fysiek en mentaal! 
Is er dan geen sociale, familiale of ethische druk meer op dergelijke personen? Als nu ook al de politievakbonden beginnen te klagen over hun veiligheid. Met recht en reden. Maar hoe zit het dan met  die van de burger? Zullen de dertig camera's die Mechelen bijkomend gaat plaatsen, dergelijke problemen verhelpen?  Het onveiligheidsgevoel wegnemen? Onder die camera's wellicht. Maar drie straten verder? En de wapenwet? Was die niet strenger gemaakt? Drie doden op één week. En als ik er nog één dag bij tel zijn het er eigenlijk vier in acht dagen.  Mooi gemiddelde: één om de twee dagen. Regeringen: doe er wat aan!
Alles in onze samenleving is gericht op economie en slagen in het leven. Cfr. de veiligheid van de treinreizeiger, waarin jaren niet is geïnvesteerd. Schouppe als promotor.    
Overal en altijd lachende en succesvolle gezichten. Over de verleiders in de reclame  nog niet gesproken en de normen die daar opgelegd worden. Voor velen niet haalbaar. Maar er is een zelfkant aan onze maatschappij: zij die naast of uit het bootje  van succes en geluk vallen. Die mensen moeten het in veel, té veel, gevallen zien alleen te redden. Immers geen succes: geen vrienden of begrip. De coach die verliest met zijn ploeg, staat nu eenmaal en te dikwijls alleen. De mens als wegwerpartikel. "We kunnen niets meer met je doen, dus gooien we je maar weg". Situatie die ik mij zeer levendig kan voorstellen en waar ik een woordje kan van meepraten.

Ik wil wel eindigen met een positieve noot. Ook al komt die uit de individuele sfeer. Maar de lezers zullen mij dat tikkeltje individualisme wel willen vergeven. Dit "nieuws" komt tenslotte niet in de krant. Vandaag de "omloop van de drie bruggen" gefietst en 200 m gelopen. Effectief gelopen. Mijn god (weet niet of die echt bestaat, geloof meer in Darwin), wat was dat heerlijk. En met lopen bedoel ik een korte zweeffase van het lichaam, geen contact met de grond. Ik ben dus van snelwandelen overgegaan naar het echte lopen. Mijn droom van een paar maand geleden was dus "geen bedrog". Heb dit succes-je wel alleen moeten vieren. Maar ook daar wordt aan gewerkt. Ik worstel nu eenmaal en kom toch altijd boven. No matter what. No matter who.

Take care,
See you,
Luigi.
14.03.2010.