Nu de belangrijkste sportevenementen voorbij zijn, al staat Tia in de steigers als derde come-back lady, en ons geliefde zonnetje het laat afweten komt er terug tijd vrij om mijn blog te teisteren. Veel "supporters" zijn er niet, maar kwaliteit van de volgers gaat voor op een grote hoeveelheid lezers. Best-sellers schrijven is echt niet mijn bedoeling. 't Is tenslotte maar een digitaal dag- en fotoboek, annex muziek. Altijd prettig om mijn brouwsels op een latere datum nog eens te lezen.
Ik zal het hier niet hebben over het geknoei van B.P. in de Golf van Mexico. Ook niet over de slachtoffers, mens en dier, die in naam van de "economie" gemaakt worden. De foto's van pelikanen en Jan-van-Gent's zitten ondertussen wel in ons geheugen gegrift. Ook niet over de oorlogsdreiging tussen Noord en Zuid-Korea. Daar is echt niets nieuws onder de zon.
Mijn top-tien dus. Maar eerst twee nummers die de toptien net niet gehaald hebben. Op twaalf dus. Zo kan er ook nog een "elfje" af.
Fernando van Abba. De dames-lezers van deze blog, althans diegene die mij beter kennen, zullen begrijpen, dat voor mij een lied niet alleen bestaat uit de melodie. Maar ook, vooral, de tekst van belang is. In deze "Fernando-song" zijn volgens mij wel de twee aanwezig. En aangezien Fernando Alonso vandaag de sterktste was in F1, is mijn keuze te rechtvaardigen. De zoveelste Spanjaard die op het hoogste trapje staat dit jaar. Spanje boven dus. Al hou ik nog steeds niet van Filips II en Alva met zijn Bloedraad en hun Inquisitie.
Daarom even dit:
Tijdens een rondje München dacht ik eensklaps mijn lappenbal te zien liggen. Mijn eerste voetbal. Geld was er niet om een echte te kopen. Al kreeg ik later voor mijn Sint-Niklaas, dé grote kindervriend (maar ook hier niets nieuws onder de zon) een heel echte lederen voetbal. Weet je nog: zo een die water opzoog bij elk contact met het natte gras. Maar 't was plezant. En nu Duitsland slechts derde was op het W.K. een eerbetoon aan de architect van dit "Chinees" stadion. Thuishaven van Bayern München.
