Na de verschrikkelijke aanslagen in het hart van onze samenleving zal men moeten nadenken over de toekomst van deze "oorlogsvoering". Zovele dromen stuk met nog meer trauma's als gevolg.
Heeft het zin op deze manier door te gaan?
Angst, onveiligheid, tijdrovende grenscontrole's. Het brengt weinig aarde aan de dijk om profeet van het verleden te spelen. Schengen, mensensmokkel, destabilisatie van de regio's in Afrika en het Midden-Oosten. Er zijn genoeg factoren die aan de basis liggen van wat er nu gaande is. En de echte verantwoordelijken zullen dit toch nooit toegeven.
Napoleon wou ook vrede, maar werd telkens teruggefloten door Engeland, Rusland, Oostenrijk en Pruisen. Waarbij de ene tsaar al meer verraad pleegde dan de andere keizer. Praten hielp toen niet meer.
Israël is ook ontstaan op bommen en terrorisme. Beghin, Meir, Dajan. Maar op een bepaald moment is men moeten gaan praten.
Is het misschien in deze niet aangewezen om met I.S. te gaan praten? Zij trekken samen in Libië. Da's in de voorstad van Europa. Klaar voor een invasie? Een echte dan, want - gisteren heeft dat nog maar eens bewezen - ze zijn al onder ons. Geef hen dat gebied. Als die inwoners dat aanvaarden, het weze zo. We dienen onze eigen culturele, morele en maatschappelijke waarden te verdedigen. Niet door hen te laten vernietigen.
Oorlog is een middel, praten is een ander middel. Haat en wraak zijn slechte raadgevers. Altijd en in alle relaties.
