What a day...Weet niet waar ik moet beginnen: de "Advocaaten", de aswolk, het gerecht, de chaos in mijn tuin, de verjaardag van de door ons aller geliefde prins Filip, meer doden in het Belgische (lees "Wallonische") verkeer...De "flater" van Bolat...Moeilijk: want als ik met de ene begin, doe ik misschien oneer aan de andere. Maar er moet nu eenmaal iemand/iets de eerste zijn. "Last are" tenslotte "not the least".
Fiunafoleketattle (sorry als dit niet de correcte schrijfwijze is) maar het gaat over de IJslandse vulkaanuitbarsting die zo goed was om zijn vruchtbare aswolk over onze contreien te sturen. Niet zeker of dat de vruchtbaarheid van onze gronden zal verhogen, maar de kerosine-neerslag zal merkelijk minder zijn. Getuige daarvan de voorgaande foto van het Europese luchtruim boven dit land. Lieve lezeres, lieve lezer u mag deze foto niet zo maar minimaliseren. Normaal zijn daar een tiental "strepen" te zien van condensatiedampen na de vliegtuigmotoren. Afhankelijk van het type vliegtuig in twee of vier strepen. En met een lengte afhankelijk van de vochtigheid. Het luchtruim was nu volledig voor de Turkse tortels die hun nestje in mijn tuin hebben. Samen met de houtduiven. De tortels aan de ene zijde, de duiven aan de andere zijde. Zij pikken dagelijks hun graantje mee van wat de ganzen laten liggen. Maar jaarlijks gaan hun eieren en jongeren verloren aan de eksters en de katten. Dus probeer ik hen zo goed mogelijk te beschermen. Ben nu eenmaal een Kreeft.
De aarde is nog even teruggezet naar de tijd dat het nog geen dorp was, gelet op de onbereikbaarheid van de andere continenten. Ondanks de chaos in mijn tuin was ik een zeer gelukkig man dat ik geen 48u. hoefde te wachten op mijn vliegtuig naar een exotische bestemming... Of terug naar huis. En als troost: vulkanische as is een goede bemesting voor de druivenstokken. Dus het zal een goed wijnjaar worden. Beleggers weze gewaarschuwd.
Geen nood: deze chaos zal ik wel ombuigen in orde. "Luctor et emergo" weet u wel. Aan de "Advocaaten" moet ik maar geen woorden meer vuil maken. Het bewijst nog maar eens wat een gegeven woord in deze moderne maatschappij nog waard is. Zullen wij het hen ten kwade duiden? Hoeveel hebben mekaar bijstand en liefde beloofd tot de dood hen zou scheiden? Drie op vier houden hun belofte niet. Laat ik maar terug naar de tortelduifjes gaan: Prins Filip en Prinses Mathilde. Natuurlijk is er geen protocol in de ruimte, maar altijd gaan zij hand in hand. En bij de voorstelling van de "bloem" in Gent, hield Mathilde liefdevol haar hand op de rug van haar man: ons aller prins Filip. Voor mij mag hij de toekomstige protocolaire koning worden van dit land. Maar dan met een volledig zelfbestuur voor Vlaanderen. Dan zullen de verkeersboetes volledig ten goede komen aan Vlaanderen en niet fifty-fifty verdeeld worden over beide landsgedeelten terwijl in Wallonië de snelheidscamera's niet werken. Over de meerderheid Waalse ministers in de federale regering maar verder geen bespiegelingen.
Als oud-Sportkotter eindig in dus met de flater van Bolat op Germinal Beerschot. De wedstrijd vanavond gespeeld in het Olympisch stadion van het Kiel. Emotionele plaats voor mij om diverse redenen: "Olympisch", ik mocht ermee naartoe met mijn vader, die veel te vlug uit mijn leven verdwenen is, om Rik Coppens en Vic Mees (Antwerp F.C) te gaan bewonderen. In een paastornooi kijken naar Pélé...En als mijn sportloopbaan begon mocht ik er gaan hoogspringen, kogelstoten, discuswerpen, 100 en 800 m. lopen. Wat een ongelooflijke tijd. Maar dus nu de plaats waar mogelijk een zekere gerechtigheid heeft plaatsgevonden: de malaise bij Standard hebben de spelers wellicht aan zichzelf te wijten en dus niet alleen aan de vorige trainer (L. Bölöni). Maar dit is een algemene wet in de sport (en het leven): wie verliest staat alleen...Ook al heb je niet gevraagd om te verliezen!
Gelet op het gevorderde uur en er morgen een zekere chaos moet opgelost worden, eindig ik nu maar mijn frustrerende bespiegelingen. Hoop wel dat ik iets gezegd heb.
Take care,
Luigi.
16.04.2010.
