Het gaat nu zooo gemakkelijk, niet moeilijk (meer), om clips of andere YouTube toestanden te publiceren op mijn blog dat ik niet meer kan volgen met de teksten. Al zal niemand daar echt wakker van liggen. Ik denk nog altijd dat ik blijf als ik schrijf. Zo lang ik leef kan ik er dan maar zelf geniet van hebben. Van de songs en de "Tubes". De kwaliteit van de beelden is beter dan op Facebook. Daar zijn wel veel vrienden, maar het blijft een zeer oppervlakkige bedoening. En aangezien ik hier ook het idee heb dat het nogal privé is, doe ik mijn ding maar op de blog. Vind het, ondanks de eenzaamheid, iets intiemer. Al is het dan maar intiem met mezelf. That's life.
Elvis dus. Als hij niet tuishoort op een toptien, dan zal wel niemand er op thuishoren. En "No More" gaat alweer over voorbije relaties. Zou ik daar dan toch een trauma van hebben? Maar zoals in vele voorgaande gevallen, met die ene selectie laat ik tien andere steengoeie nummers achterwege. Ook dat is het leven. 't Is tijd om te gaan bowlingen...Of is het bowlen? 't Is in ieder geval gooien met een bal en niet drinken uit een bokaal.
T.C.
No comments:
Post a Comment