De absolute top...

Ik wou het nog wat uitstellen, maar met deze "opklaringen gevolgd door buien", dien ik af en toe naar binnen te vluchten. Verder geen bespiegelingen over onzichtbare Perseïden (heb dus dit jaar geen wens kunnen doen... Die komen toch nooit uit.) of die mooie zomer die weer voorbij is (komt volgend jaar toch terug). Doe maar wat aan "nazomeren" op deze blog. Nu "de sfeer goed is" is het ogenblik aangebroken om de "vele" lezers van deze blog mijn "top van de toppers" bekend te maken. Eerst even een wijziging van de spelregels. Ik weet het: het is niet prettig als in de loop van het spel de spelregels gewijzigd worden, maar de laatste tien jaar heb ik niets anders meegemaakt. En dus behoud ik mij het "recht" (In België is dat zo krom als de Bochel van Notre Dame in Parijs") voor om de spelregels te wijzigen. Niemand zegt dat ik slaafs de gebruiken van "Radia Gaga" moet volgen. We leven nu eenmaal in een zeer democratisch land (understatement!). Op één komen er zes nummers te staan. Drie "modernen", drie oldtimers en drie "klassieken". Eigenlijk zou ik er zes moeten zetten, maar na deze toptien heb ik wel nog wat anders in petto. Om diegene die op een onrechtvaardige, wegens "subjectiviteit", uit de toptien "gevallen" zijn, toch nog enige eer te bewijzen. En aangezien er geen politiek nieuws is - de Walen zijn gematigd optimistisch, Vlamingen let op uw kippen - hierna de top der klassieken. Schematisch wordt het dan zo: 1 Klassiek a, b en c ;

2 Oldftimers a, b en c ;  3 Modernen a, b en c. 't Is niet om het u moeilijk te maken lieve lezer en/of lezeres. 't Is gewoon om in orde te zijn met mijn geweten. Mocht ik plots afscheid moeten nemen van dit aardse bestaan, wil ik dat in eer en geweten doen en met een open vizier. In zoverre mijn ogen zich nog zullen kunnen openen. Maar da's een zorg voor later.

Ik laat nu ook a, b en c achterwege (kan u nog volgen?) omdat ik vind dat voor deze werken geen rangschikking kan gegeven worden. De enige zekerheid is dat het hier over de klassieke werken gaat. Die over 200 jaar nog even erg in trek zullen zijn. Uiteraard zit Mozart er in. Niet dat ik nu nog depressief ben, maar zijn muziek zou helpen tegen depressiviteit. Ook hij was een complexe persoonlijkheid. Waarmee ik verder ook weer niets wil zeggen. Die sterven nu eenmaal in eenzaamheid, verlaten door alles en iedereen. Of dat terecht was laat ik maar in het midden. De geschiedenis heeft het tegendeel bewezen.

De drie "klassieken" volgen hierna.

T.C.