Liefde is niet eeuwig!

Zeer kort. Voor Vlamingen is het niet een dagelijkse gewoonte om in hun hart te laten kijken. Ook niet in hun portefeuille. Maar da's hier totaal niet aan de orde. Dit berichtje als verduidelijking op de uitspraak in Dalziel and Pascoe als zou liefde niet eindigen bij de echtscheiding. Nu ja: verduidelijking...'t Is mijn gevoelen en dus wellicht alweer vatbaar voor kritiek. Maar maakt u zich geen zorgen: Liefde is niet eeuwig. Zij eindigt alleen niet op hetzelfde moment,  het moment van de echtscheiding. De ene partner die de beslissing genomen heeft om te vertrekken heeft haar liefde al afgebouwd. Onzichtbaar voor de andere partner. Tot op het ogenblik dat de leugen zich achterhaalt en de "wagen" aan het rollen gaat. De eerste heeft zich kunnen voorbereiden op haar plan om te vertrekken. De achterblijver moet met dat nieuwe gegeven zijn weg uitstippelen. Gedwongen. Niet omdat hij het wil, maar omdat hij het moet. Dat heeft tijd nodig. Psychologen - en die kunnen het echt weten - (vooral als hun portefeuille er wel bij vaart) stellen dat je per tien jaar relatie minstens één jaar verwerkingstijd nodig hebt...Conclusie: Liefde eindigt door de echtscheiding maar niet op hetzelfde ogenblik.
Nog even verder in't hart kijkend. Ik dacht tot op een bepaald ogenblik dat Liefde eeuwig was. Maar deze stelling is al lang - door de "gebeurtenissen" - achterhaald. En vraag mij nu af of "Ze" echt wel bestaat...In deze moderne - virtuele - Facebooktijd...
Time will tell.
21 mei 2012