Gelukkig zijn...

Mijn oudste dochter gezien in een openbare verkoop:

Mijn jongste dochter gezien in een zaalvolleybalwedstrijd (en wie is die kleine rakker die daar onder "nummer 8" staat?):

En ik denk dat ze gelukkig zijn. Meer hoeft dat voor mij niet te zijn. Dan ben ik ook gelukkig.

Als zij liepen, liep ik graag met hen mee. Als zij zwommen duwde ik hen graag kopje onder. Ik leerde hen ook graag duiken, en dook graag met hen mee. Ik speelde graag volleybal met hen. Als zij ziek waren, voelde ik mij ook niet goed. Als iemand hen pijn deed, deed die dat ook aan mij. 

Ik was blij als ze bij mij in de auto zaten. Griekenland, Normandië, Luxemburg, Duitsland, Kanaaleilanden...Bassie en Adriaan, Bert en Ernie in de caldera van Santorini nam ik er graag bij en met heel veel tranen van het lachen. Waar we ook kwamen: ik was gelukkig dat ze bij mij waren.

Het vlot op Paros dat we samen - met praktisch niets - in elkaar vlochten.

Maar Zeus, Hera en alle goden van de Olympus, wat was het water ijs en ijskoud. Maar we zwommen er in en hadden ongelooflijk veel plezier. Dit, en vele andere "happenings" zal ik mij blijven herinneren als de dag van gisteren. Ook al zal Alzheimer misschien toeslaan. Maar dan nog: aangezien het geheugen zich oprolt van achter naar voor, zullen deze gelukkige herinneringen het langst bijblijven.

En het vlot? Dat werd door de eerst stuurman zeewaardig bevonden. Nu ja: vaarwaardig bij kalme zee.

Onder het goedkeurend oog van de tweede stuurman.

Misschien heeft iemand hen onvolledige of gekleurde informatie gegeven over bepaalde situaties.

Vergeten is één ding. Vergeven is een ander. 

In deze wereld van haat, winstbejag, egoïsme, godsdienstfanatisme en fundamentalisme moet er een tegengewicht komen aan die praktijken. Respect voor ieders mening, aanvaarden van goede en - vooral - slechte eigenschappen zijn daar middelen voor.

En: "mijn" dochters kan bezitterig klinken, maar dat is het niet. Zij zullen eeuwig en altijd "mijn" dochters blijven en ik ben fier op hen...En ik zal altijd van hen blijven houden.  Als de dag van gisteren. 

Zij zijn uitgevlogen naar  hun eigen nestjes waar ze gelukkig zijn. En dus, zoals eerder geschreven: ben ik dat ook.